این یادداشت را به عنوان سرآغاز رویداد نوشتم

روزها نه دانشجو حال خوشي دارد، نه استاد و نه دانشگاه. فشارها و ناملايمات تحميلي از بيرون دانشگاه در قالب تعليق و اخراج دانشجويان و استادان در كنار سرخوردگي ها، ياس ها و خستگي هاي شخصي و فلسفي آنها و همچنين برنامه هاي كلان در حال اجرا براي تضعيف دانشگاه و بخصوص علوم انساني و اجتماعي در دانشگاه ها به عنوان عقل نقاد و روشنگر جامعه باعث شده تا رخوت و ركود را در دانشگاه و دانشگاهيان بيش از هر زمان ديگري احساس كرد.